استرس کودک مدرسه ای را کم کنید

صــــداى خود را بالا نبـــريد

وقتى متوجه عصبانيت و ناراحتى فرزندتان شديد، سعى نكنيد با صداى بلند از او سؤالى كنيد يا با گفتن كلماتى مثل: خوب، حالا مگه چى شده؟ دنيا كه به آخر نرسيده آن را متهم جلوه دهيد.

به سخنان فـــــرزند خود خوب گــــوش دهيد

به آرامى از فرزند خود سؤال كنيد چه موضوعى باعث ناراحتى اش شده است و سعى كنيد فقط شنونده باشيد. با علاقه و صبر و حوصله به سخنان او گوش دهيد و از هرگونه پيشنهاد، داورى، نصيحت و امر و نهى پرهيز كنيد. با اداى كلمات و جملاتى سعى كنيد به فرزندتان القا كنيد كه متوجه احساس اش شده ايد و با او كاملاً هم عقيده هستيد. به طور مثال وقتى كودكتان موضوعى را براى شما تعريف كرد با اداى جملاتى مثل: «من هم اگر جاى تو بودم، ناراحت مى شدم»، «تعجبى نداره عصبانى شدى چون كار آنها زشت بوده است» و ارائه جملاتى مشابه به فرزند خود بفهمانيد كه او را درك مى كنيد و احساسش را متوجه مى شويد. اين رفتار باعث مى شود تا كودكتان با شما رابطه خوبى برقرار كند و به شما نزديكتر شود. اين احساس براى زمان هاى ناراحتى، استرس و خشم براى او كاملاً خوب است. فرزند شما بايد بداند والدينى دارد كه حامى او هستند و او را درك مى كنند.

احســــاس آنها را نامگـــــذارى كنيد

اكثر كودكان هنوز نامى براى احساسات خود ندارند. اگر فرزند شما احساس خشم و ناراحتى كرد با استفاده از كلمات به تشخيص احساس او كمك و او را در نامگذارى احساسش يارى كنيد. چنانچه آنها به احساس خود و نام آن آگاه باشند، نحوه بيان بهترى خواهند داشت و بهتر مى توانند با شما رابطه برقرار كنند.

والدين بايد آگاه باشند كه تمامى مشكلات رفتارى كودكان مربوط به نحوه تربيت نيست به ويژه رفتارهاى غيرعادى. در سال هاى 1920 - 1915 توجهى به كودكان كژرفتار و ديرآموز مبذول نمى شد و در نهايت به مددكاران تحويل داده مى شدند ولى امروزه پژوهش هاى پزشكى ثابت كرده كه ناراحتى اغلب اين کودکان ناشى از خوردن غذاهاى بدون كالرى و موادشيميايى افزوده شده به غذاها و احتمالاً آلرژى نهفته است. با دقت در وضع غذا و رفتار كودك تا فرصت باقى است به درمان او بپردازيم

- اعتماد به نفس و جسارت فرزندتان را پایه ریزی و مستحکم کنید
 برای این کار به فرزندتان محبت کنید و او را عمیقاً دوست بدارید و اجازه دهید او نیز متوجه علاقه و اعتماد شما نسبت به خود گردد.

- فرزندتان را به روز و مطلع نگاه دارید
بهتر است فرزندتان را از حوادث و موضوعات خانواده و اطرافش مطلع کنید و در خصوص آنچه انتظار دارید به وقوع بپیوندد با او صحبت کنید تا غافلگیر نشود و بتواند خودش را با شرایط جدید وفق دهد.

- دور اندیشی کنید
حوادثی که ممکن است برای فرزندتان استرس زا باشد پیش بینی کنید و او را به تدریج برای مواجه با آن مهیا کنید.

برخی از این حوادث عبارتند از : برگشتن  به مدرسه بعد از تعطیلات، شروع ایام امتحانات و یا حتی رفتن به مسافرت.

در باره موضوع مورد نظرتان بطور مفصل با فرزندتان صحبت کنید و شنونده خوبی برای شنیدن نقطه نظرات و نگرانی ها او نیز باشید. به این ترتیب می توانید اضطراب و دلهره او را از بین ببرید.

برخی از کودکان در برخورد با موقعیت ها و شرایط مختلف روحیه ای ” جسور ” دارند. این کودکان به سرعت بر یأس و ناامیدی غلبه کرده و به آسانی به شرایط آسوده قبلی شان در زندگی باز می گردند.

- مراقب تغییرات احتمالی فرزندتان باشید
تغییرات ناگهانی در رفتار فرزندتان، پرخاشگر شدن او، کم خوابی یا بیخوابی او، تغییرات تغذیه ای مانند پرخوری و یا کم خوراک شدنش را بطور جدی دنبال کنید و از انجام هر آنچه ممکن است جلوی بدتر شدن شرایط را بگیرد کوتاهی نکنید.

- با فرزندتان هم کلام  شوید
فرزندتان را تشویق کنید تا احساسات خود را توصیف کند. از روش شنیدن انعکاسی استفاده کنید تا مطمئن شوید مطالب را درست درک می کنید. مثلا بگویید ” پس می گویی که هر وقت تکالیف مدرسه ات زیاد می شود احساس نگرانی می کنی “. منظور این نیست که تمام مساله ها را با این روش حل کنید بلکه همین گفتگوی ساده و شفاهی می تواند واقعاً شرایط فرزندتان را بهبود ببخشد.

- واقع بین باشید
هرگز توقع خود از فرزندتان را آن چنان بالا نبرید که همین توقع شما سبب بروز استرس مضاعف در عملکرد، رفتار و کارایی

 او شود. زیرا در این صورت مرتباً احساس خواهد کرد که دیگر مورد توجه شما نیست و شما برای او اهمیتی قائل نیستید. این موضوع در صورت تداوم می تواند اعتماد به نفس او را به کلی از بین ببرد و شخصیت فرزندتان را متزلزل کند.

- خلاقیت را در فرزندتان بارور کنید
هنگامی که فرزندتان با وضعیتی استرس زا مواجه می شود به جای آنکه برایش به ارائه راه حل  بپردازید و بیش از پیش او را به خودتان وابسته نمایید کمکش کنید تا خودش برای مشکل اش راه حلی پیدا کند. این موضوع به او این احساس را می دهد، که می تواند در شرایط، تغییر به وجود آورد و مساله غیر ممکن نیز  وجود ندارد.

- از تکنیک فرا فکنی استفاده کنید
بیرون رفتن و گردش در یک پارک می تواند روحیه را عوض کند و نگرانی او را به خاطر از دست دادن دوستش تقلیل دهد. هم چنین شرکت در فعالیت گروهی مانند باشگاه های ورزشی می تواند در مدیریت اضطراب موثر باشد.

- مراقب رفتار خودتان در خانه باشید
 یکی از عواملی که سبب افزایش نگرانی و اضطراب در فرزندان شما می گردد روحیه و رفتار شما در منزل است. والدینی که داد می زنند، رفتار خشن و غیر صمیمی دارند، آنهایی که در مواجه با حوادث ناگهانی، کنترل خود را از دست می دهند و بطور کلی والدینی که حضورشان توام با استرس و اضطراب است در ترویج روحیه مضطرب در کودکان نقش موثری دارند.